Z wielkim smutkiem i żalem przyjęliśmy wiadomość o odejściu profesora Bohdana Draganika, byłego dyrektora Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni w latach 1979-1984, wieloletniego pracownika naszego Instytutu. Jego zasługi dla Instytutu w sferze naukowej, jak i organizacyjnej, szczególnie w trudnych i burzliwych czasach początków lat 80-tych XX wieku, pozostaną bezcenne. Jako naukowiec, profesor był zaliczany do grona cenionych w kraju i za granicą ekspertów w tematyce związanej z wpływem ingerencji człowieka na relacje ilościowe w zespołach ryb. Posiadał bogate doświadczenie w pracy w instytucjach międzynarodowych. Wymagający od siebie, przez co wpływał pozytywnie na poziom badań prowadzonych w Instytucie. Przez lata służył swoim doświadczeniem i inwencją wielu młodszym pracownikom Instytutu. Do końca życia starał się być czynnym popularyzatorem nauki i wiedzy na temat rybołówstwa publikując regularnie w Magazynie Przemysłu Rybnego i Wiadomościach Rybackich oraz uczestnicząc we wszystkich wydarzeniach publicznych organizowanych w Instytucie. Poniżej przedstawiamy krótką notkę biograficzną dla przypomnienia osoby Profesora.
Bohdan Draganik urodził się 22.12.1937 r. w Wilnie. Studia na Wydziale Rybackim Wyższej Szkoły Rolniczej (dalej: WSR) w Olsztynie rozpoczął w 1954 r. Tytuł zawodowy inżyniera uzyskał w 1958 r., zaś tytuł magistra inżyniera rybactwa w 1960 r. W latach 1958-1965 zatrudniony jako asystent techniczny, a później jako starszy asystent w Zakładzie Biologii Ryb na Wydziale Rybackim olsztyńskiej WSR, gdzie prowadził m. in. zajęcia z przedmiotu „Systematyka ryb”.
14 stycznia 1965 r. Rada Wydziału Rybackiego WSR w Olsztynie przyznała mu stopień doktora nauk przyrodniczych na podstawie dysertacji „Odżywianie się i wzrost miętusa (Lota lota L.) w wodach Pojezierza Mazurskiego”, której promotorem był prof. Walerian Cięglewicz.
W lutym 1965 r. dr Draganik opuszcza Olsztyn i przenosi się do Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni, gdzie został zatrudniony w Zakładzie Ichtiologii z zadaniem zbadania dostępności dla polskiego rybołówstwa stada śledzi Ławicy George’a w kontekście oceny produktywności tego stada i dostosowania do niej nakładu połowowego.
W styczniu 1973 r. dr Draganik wygrał konkurs na stanowisko zastępcy sekretarza wykonawczego Międzynarodowej Komisji Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku (ICSEAF), zaś miesiąc później objął to stanowisko w Sekretariacie Komisji w Madrycie. Odznaczył się jako sprawny organizator obsługi naukowo-technicznej tej organizacji rybackiej. Zaprojektował m. in. komputerowy system raportowania, kompilacji, przetwarzania i publikowania statystyk rybackich i biostatystyk. Był również redaktorem rocznika „ICSEAF Collection of Scientific Papers”.
20 czerwca 1974 r. Rada Wydziału Rybactwa Morskiego i Technologii Żywności Akademii Rolniczej w Szczecinie nadała B. Draganikowi stopień doktora habilitowanego nauk przyrodniczych w zakresie ichtiologii na podstawie rozprawy habilitacyjnej „Wpływ rybołówstwa na stan zasobów śledzia Ławicy George’a”.
Po okresie spędzonym w Sekretariacie Komisji ICSEAF, B. Draganik w 1978 r. wraca do Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni do Zakładu Rybołówstwa Bałtyckiego, gdzie zostaje kierownikiem Pracowni Rybołówstwa Przybrzeżnego. Następnie 7 grudnia 1979 r. zostaje powołany na stanowisko dyrektora Instytutu.
W 1984 r. na prośbę Sekretarza Wykonawczego ICSEAF, władze państwowe wyraziły zgodę na ponowne podjęcie pracy przez B. Draganika w Sekretariacie Komisji na stanowisku zastępcy sekretarza wykonawczego. Jednym z osiągnięć nowego zastępcy było wydanie w 1989 r. pierwszego wolumenu „ICSEAF Selected papers” i objęcie w nim funkcji redaktora. W międzyczasie, Rada Państwa w 1986 r. nadała B. Draganikowi tytuł profesora nauk przyrodniczych.
W 1990 r. profesor wraca do pracy w MIR do Zakładu Ichtiologii, gdzie podejmuje się badań z zakresu ekologii ryb bałtyckich. Wspólnie z prof. Bykowskim zorganizował interdyscyplinarny zespół badający reakcję systemu immunologicznego ryb na stopień zanieczyszczenia środowiska chlorowanymi związkami organicznymi, którego wyniki badań prezentował na posiedzeniu Międzynarodowej Rady Badań Morza w 1995 r. i w kolejnych publikacjach MIR. Kontynuował również badania nad zespołami ryb wód przybrzeżnych Bałtyku, głównie nad metodą rehabilitacji zasobów rybnych oraz zasad ich ochrony w polskiej strefie przybrzeżnej Bałtyku. Przez ostatnie lata pracy związany był z Zakładem Zasobów Rybackich MIR, w którym pracował do 2007 r.
Profesor był autorem ok. 220 prac naukowych, popularno-naukowych i doniesień konferencyjnych opublikowanych, prezentowanych i cytowanych do dziś w kraju i za granicą. Kilka przykładów z jego dorobku: „Charakterystyka eksploatacyjna łowisk śledziowych północno-zachodniego Atlantyku” (1971), „Wpływ rybołówstwa na stan zasobów stada śledzia Ławicy George’a” (1973), „Rekiny najczęściej spotykane w Atlantyku. Klucz do identyfikacji gatunków” (1983), „Growth and age of bigeye and yellowfin tuna in the central Atlantic as per data gathered by R/V Wieczno” (1984), „Resources for the Baltic inshore fishery (exclusive of cod, herring and sprat stocks)” (1995), „Flounder and eelpout as bioindicators of the contamination level in the cosatal zone” (1996), „Wpływ cyklu dojrzewania gonad na wskaźnik kondycji gonadosomatyczny storni” (1997). Profesor był członkiem Rady Naukowej Instytutu Rybactwa Śródlądowego im. Stanisława Sakowicza w Olsztynie oraz Rady Naukowej Morskiego Instytutu Rybackiego. Członek Polskiego Towarzystwa Ekologicznego, a w latach 1981-1983 Komitetu Badań Morza PAN. Był koordynatorem międzynarodowych sympozjów poświęconych rybom Bałtyku i rybołówstwu bałtyckiemu w latach 1991, 1996, 1998. W latach 1981-1984 był delegatem Polski do Międzynarodowej Rady Badań Morza, jako przedstawiciel Polski lub ICSEAF brał udział w osiemnastu statutowych dorocznych posiedzeniach ICES. Czterech doktorantów pod Jego kierownictwem jako promotora, uzyskało stopnie naukowe doktorów, w tym dr hab. Iwona Psuty prof. nadzw. (2001 r.) i dr Sarunas Toliusis (2002 r.).
Odznaczony m. in. Złotym Krzyżem Zasługi w 1979 r., Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 2001 r., zaś w 2011 r. został honorowym profesorem UWM w Olsztynie za wybitne osiągnięcia w dziedzinie ochrony ryb i rybactwa.
Pogrzeb śp. profesora Bohdana Draganika odbędzie się w środę 28 marca 2018 r. o godz. 13.00 na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.
Pożegnanie prof. dr hab. Bohdana Draganika z okazji przejścia na emeryturę
(14 grudnia 2007 r. w Morskim Instytucie Rybackim w Gdyni)
