W odpowiedzi na sygnały dochodzące do MIR-PIB ze środowisk rybackich o obserwowanej pogarszającej się kondycji technologicznej śledzi, poniżej przedstawiamy aktualne naukowe dane dotyczące tego zagadnienia.
Ostatni wzrost współczynnika kondycji (K wg Fultona) śledzi obserwowano w 2014 r. W ostatnich dwóch latach (2015-2016) odnotowano spadek średnich mas dla grup wieku 2-6 (stada rozrodczego – eksploatacyjnego) śledzi populacji wiosennej południowego wybrzeża Bałtyku. W roku 2015 był to spadek rzędu 10-30%, w zależności od podobszaru statystycznego (większy na zachodzie polskich obszarów morskich). Kolejny spadek średnich mas w roku 2016, w stosunku do roku poprzedniego, był już mniejszy (poniżej 10%). Współczynniki kondycji w roku 2016 były poniżej średniej wieloletniej (za 1995-2016): w podobszarze 25 (Basen Bornholmski) – 0,611 (średnia 0,694), w podobszarze 26 (Basen Gdański) – 0,677 (średnia 0,689).
Na ogólne pogorszenie kondycji śledzi w ostatnich dwóch latach niewątpliwy wpływ miał wzrost udziału w połowach śledzi wiosennych północnego wybrzeża Bałtyku, imigrantów żerowiskowych na południowe łowiska, w tym położone w polskiej strefie ekonomicznej. Zwłaszcza w drugim półroczu liczebność ich na ww. łowiskach się zwiększa, a są to ryby o generalnie niskim tempie wzrostu i niższej kondycji. W roku 2016 udział tej populacji po raz pierwszy przekroczył 70% ogólnej liczebności polskich połowów śledzia. W ostatnich latach obserwuje się wzrost liczebności śledzi w północnych obszarach morza.
Przyczyn tego zjawiska można by szukać też w dostępności i jakości bazy pokarmowej dla ryb pelagicznych, co wymaga głębszej analizy tych parametrów.
Warto przypomnieć, że sprawa pogarszania się kondycji śledzia bałtyckiego nie jest zjawiskiem nowym. Poważne pogorszenie kondycji śledzi obserwowano od połowy lat 80. i trwało ono prawie dwie dekady.
Pogłębioną analizę tej problematyki będzie można znaleźć w przygotowywanym artykule do kolejnego wydania „Wiadomości Rybackich”.
